ในที่สุด เย่

โย่วโย่ว วันนี้ อันดับเก้าแล้วคร้าบ ดีใจฝุดฝุด เนื่องจากอาทิตย์นี้ป่าวยจิงจัง กินยาโรคกระเพาะ ไปเยอะ ปวดท้องก็เยอะ แต่ว่า วันนี้ได้เห็นสิ่งที่น่ายินดีสุดสุด ก็เลยหายหมด ไม่ว่าจะเป็นโรคอะไร เตรียมรับมือเลยทีเดียว ว่าของจะขายได้เยอะฝุดฝุด หุหุ

สองวันนี้ไม่ได้มาอับบล็อคจริงจัง เพราะว่า งานเข้านะ ช่วงนี้ที่ทำงานแย่มาก สถานการณ์ รับมือแทบไม่ไหว ตอนนี้ไม่อยากเข้าไปเหยียบเลยทีเดียว แต่ก็มีเรื่องตลกเยอะ อำนาจเงินเปลี่ยนคนได้เนอะจริงๆ เมื่อก่อนมีพี่คนนึง ต่อต้านมาก เพราะเค้าคิดเงินให้ผิด แต่ตอนนี้ วันนี้ พอเค้าจ่ายเงืนให้แล้ว ความที่เคยว่าเค้า อย่างแย่ ตอนนี้ไม่เหลือ กลับมายิ้มแย้ม เข้าหากัน นี่แหละ ที่เค้าเรียก หน้ากกา จริงๆแล้วก็คือผลประโยชน์ทั้งหลายแหล่ คนในที่ทำงานต้องเป็นแบบนี้ด้วยหรอ รับไม่ได้จริงจังเลยทีเดียว เพราะว่า เราทำไม่ได้ รักใครรักจริง เกลียดใครเกลียดจริง แต่ก็ต้องทำ ต้องใส้หน้ากาก ไม่งั๊นจะอยู่ในสังคมแแบนี้ไม่ได้ เราเลยบายจ้ามาขาย บราท็อปดีกว่า หุหุ ชุดเดรส เราก็มีนะ แต่ของพวกนี้มันขึ้นอยู่กับคนเลือก เราเองไม่ใส่ เราก็เลือกไม่ถูกอ่ะ ว่าจะเป็นอย่างไร แต่ของที่เราใช้งานเป็นประจำ อย่างชุดชั้นใน เราก็ต้องรู้สิ ว่า ดีไม่ดีเป็นอย่างไร ของที่เราลือกแล้ว ต้องดีแน่นอน เรามั่นใจ ตอนนี้ขึ้นกับการโปรโมทแล้ว ว่าเราต้องทำยังไง มีวิชาอะไร ขุดออกมาให้หมด เราต้องได้ เพราะว่า อีกสองเดือนเราก็จะไม่มีเงินเดือนแล้ว เราคำนวนแล้ว ถ้าเราไม่เกาะพ่อแม่กิน เราต้องได้อย่างน้อยเดือนละสองหมื่น ไม่งั๊นอยู่ไม่ได้ ถ้าเดือนละสองหมื่นก็วันละ หกร้อยหกสิบเจ็ด แต่เป็นเงื่อนไขที่เราห้ามหยุดทำงานเลย ขนาดงานที่ทำอยู่เรายังคิดแค่ ยี่สิบหกวันทำงานต่อหนึ่งเดือน ก็ต้อง เจ็ดร้อยเจ็ดสิบบาท คิดง่ายดีกว่า ให้เดือนนึงหยุด สี่วัน ขายบราท็อปให้ได้ วันละพันบาท เพราะฉะนั้น ต้องสต็อกของ ไว้ อย่างน้อย ร้อยห้าสิบตัว เอ้ย เยอะจัง แต่ตอนนี้ถ้าเรามานับดู เราเองก็ขายไปได้ หลายตัวแล้วเนอะ แต่ก็ยังไม่พอนะ อดแน่แน่แบบนี้ ต้องใช้ความพยามเพิ่มขึ้นอีกเป็นสิบเท่า ทำ 20 บล็อก เลย สู้ๆ ไว้เราออกปั๊บ เราจะทำเลยทันที ต้องได้ เราต้องทำให้ดีกว่าที่เราทำงานอยู่ทุกวันนี้ให้ได้ การเป็น ซีเนียร์เอ็นจิเนียร์ที่นี่ เราไม่มีความสุขเลย เราต้องต่อสู้กับเรา กับตัวเราเองให้ได้ งานก็ต้องใจแข้งๆ ให้น้องทำเยอะ เราไม่อยู่น้องจะได้ทำได้ คิดเองได้ จะได้มีวันพรุ่งนี้ของเรา
บราท็อป

มาสักนิดสักหน่อนก่อนนอน ตอนนี้ เหนื่อยจัง ต้องเคี่ยวเข็นให้น้องทำงาน เหนื่อยเอง อยากจะไปทำให้แต่ก็เกรงใจ กลัวเราไม่อยู่แล้วทำไรไม่เป็นเลย ตอนนี้ ก็แย่อยู่แล้ว ทำงานช้า ไม่เป็นระเบียบ ทำไปเรื่อย ไม่มีจุดหมาย เราเองต้องให้มันทำให้ได้ เราต้องไไม่ช่วย เราต้องผลักดันให้ทำ เพื่อที่ไม่มีเราน้องจะอญยู่ได้ เราจะไปทำงานอย่างอื่นแล้ว ไปขายของดีกว่า ถ้าไม่ขยันจะโดน น้องว่าป่ะเนี่ย ยังกลัวอยู่ แต่เราก็ไม่เป็นไร ตอนนี้เอาอะไรมาก็ขายได้ ไม่กลัว ไม่มีขาดทุน จะขายกระเป๋า ดีหรือเปล่าน้า ตอนนี้ขายบราท็อปไปก่อน ให้ได้เยอะ เอาเงินมาต่อเงิน ค่อยคิดอะไรที่ใหญ่ขึ้น เอาให้มีรายได้เดือนละ สองหมื่นก็พอก่อน ก็คือต้องขายให่ได้เยอะเยอะ สู่้ แต่ตอนนี้การเขียนบทความมันได้ผลหรือเปล่าเนี่น หรือเราทำน้อยเกินไป ก็จริงนะ เค้าทำกับเป็นสิบญี่สิบ แต่เราทำอันเดียว ยืนยันมาก แต่ก็นะ ทำเยอะก็ไม่ไหว มั่วเกิน ตอนนี้เลยทำแค่นี้แหละ รออออกมาขายเสื้อสายเดี่ยวแบบเต็มตัวก่อนเถอะ เราไม่พลาดหรอก ต้องไปฝึกวิช่ศิลปะให้เยอะเยอะ ตอนนี้ห่่วนเกินจะรับไหว ทำให้ดูมไม่มืออาชีพด้วย แต่ตอนนี้ปวดหัวจังอยากนอนแล้ว ไปนอนดีกว่า ยังไงก็ฝากร้านไว้ในอ้อมอกทุกคนด้วยนะคะ

กลับมาแล้ว

หลังจากหายไปสองวัน ปวดท้องเหลือเกิน โรงคกระเพราะกลับมา กลับมาทำไม เราไม่อยากเป็น ปวดท้องจริง แสนจะทรมาน เราเองก็ไม่อยากจะบอกว่า ไม่ไหว เราล้ม คนอื่นทำไงเนี่ย แต่เราเอง ก็ไม่เท่าไหร่ ตอนนีี้เริ่มดีละ ทำบุญกันเยอะเยอะ อย่าไปคิดมาก สบายใจ ก็คือสุขที่หาได้ยาก แต่เราทำได้ ง่ายง่าย
ช่วงนี้งานเข้า ไม่ค่อยได้ขายของเลย สั่งบราท็อปไปก็รอคอยอยู่ ได้เสาร์นี้แล้วเย่เย่ มีหลายคนกำลังอยากได้เลย เราต้องขยันแล้วหละ ขายได้ เยอะ จะได้มีตังเยอะ มาพอใช้จ่ายแต่ละเดือน ตอนนี้ต้องคำนวนรายได้ก่อน ต้อง มีเงินค่าโทรศัพท์มือถือ เดือนละ สามร้อย สองเครื่องหกร้อย ค่าน้ำไฟ อินเตอร์เน็ต รวมแล้ว น่าจะประมาณสัก สี่พัน ค่ากินอยุ่ก็ อยู่บ้านฟรีไปก่อน ค่ากิน ขอ อาทิตย์ละพัน รวมแล้วก็ เก้าพัน ให้พ่อแม่อีก หมื่นนึง รวมแล้วเดือนนึงต้อง ขายบราท็อปให้ได้เดือนละ สองหมื่นบาท โอ้เย่ ต้องขยันมากเลยทีเดียว ตั้งเป้า ไว้ เราจะได้มีเงิน พออยู่ ตอนนี้ทำงานก็ได้เงินเยอะอยู่ หาเรื่องป่าวเนี่ย ตรู แต่ก็สบายใจกว่าการเป็นคนไร้ค่า อยู่ไปวันวันละกัน เราต้องพยามยามมากๆ ขอเวลา สักห้าปี แล้วจะกลับไปอยู่ต่างจังหวัด ดีกว่า รอวันนั้น ไม่รู่เพื่อนเพื่อนจะเป็นยังไงกันมั่งเนอะ คงเป็น เมเนเจอรืกันหมดแล้ว ตอนนี้เรา พยายาม ที่สุด เพือจะได้ไม่ต้องทำงานอย่างคนไร้คุณค่า ไม่รู้ให้เค้าจ้างอยู่ทำไม เค้า ก็อดทนจ้างเราดีเนอะ น่าจะให้ออกตั้งนานแล้ว จ้างไปนั่งหายใจ จ่ายค่าตัวแพงแพง หุหุ เราเอง ทนไม่ได้หรอก ตอนนี้ก็รอรับโบนัส แล้วก็บายจ้า ไม่คิดจะเติบโตในองค์กรนี้อีกต่อไปแล้ว เราต้องพยายามเปลี่ยนตัวเองให้ได้ เป็นคนที่มีความซื่อสัตย์ รักงานที่ตัวเองทำ ยังคงนึกถึงวันแรกแรก ที่เราเข้าไปทำงานที่นี่ กับวันนี้มันช่างต่างกันเหลือเกิน คนเราก็เปลี่ยนไปเยอะ คลื่นลุกใหม่ก็เยอะ คนเก่าเก่า ก็ไม่ยอมปลดระวางตัวเองก็เยอะ ให้คนรุ่นใหม่ เค้าไปทำอะไรใหม่ใหม่บ้างเถอะ คนเก่าเก่า ก็คิดแบเดิมเดิม ไม่พัฒนา แถมยังอุ้มชูพรรคพวกตัวเองให้ได้ไปอยู่บนจุดสูงอีก ซึ่งเค้าเองก็ทำอะไรไม่ได้เลย ต้องมีคนหนุนที่มีความสามาถอยู่เป็นคนทำงานทั้งหมด เพราะตัวเองทำอะไรไม่ได้ คนที่อยู่ข้างล่าง พอขึ้นมาเท่าเทียม ตังเองก็ดูอยู่ไม่ได้อีก ต้องผลักตัวเองขึ้นไปอีก แต่ก็ทำอะไรม่เป็น แล้วใครเค้าจะนับถือคุณพี่หละคะ ตอนนี้ คนที่อยู่ข้างล่างที่ทำงานมานาน แต่ไม่มีหนทาง ไม่มีพวก เบื้องบน ก็ทำงานต่อไป คนที่ที่ มีพวก ก็ขึ้นไป เรียกคนเหล่านี้ใช่ ก็อยู่กันไม่ได้ ไม่อยากทน เฮ่อ เป็นวงเวียนต่อไป เรามาขายของของเราดีกว่า รวย รวย รวย
บราท็อป

ไม่สบาย

ตั้งแต่เมื่อวันศุกร์ เกิดอาการไม่สบาย ท้องเสียอย่างรุนแรง หมดแรงไปเลย เข้าห้องน้ำตั้งแต่เช้า ไม่สามารถออกมาจากห้องน้ำแล้ว สันณิฐานว่าน่าจะเกิดจากนมที่กินเข้าไปในตอนเช้าวันศุกร์ ตอนแรกที่กินก็รู้สึกแปลกแปลกนิดหน่อย แต่ก็กินไป ไม่คิดอะไร กินไปครึ่งขวด กินไม่หมด เยอะเกินไป ก็เลยเหลือไป ไปทำงาน แงะของที่ส่งมาจากสิงคโปร์ กลับมาปวดท้อง ก็เลยไปเข้าห้องน้ำ เท่านั้นแหละ ไม่ออกมาเลยตลอด สองชั่วโมง เกิดอาการท้องเสียอย่างแรง แล้วก็พยายามออกมา แต่ออกมาไม่ได้ ต้องกลับเข้าไปอีก ตอนเที่ยงเลยจัดโจ๊กถ้วยไปหนึ่งถ้วย เย็น เย็นไปหนึ่งขวด แล้ว ก็หยุดถ่าย ไปห้องพยาบาล หายากิน หลังจากนั้นก็ไม่ได้กินอะไรเลย จนเย็น ปวดท้อง เพราะไม่มีอะไรให้ถ่าย แล้วก้หิว พอกลับถึงบ้าน อูย หิวข้าวมาก ไม่รู้จะทำยังไง เลย กิน กิน กินเข้าไป แบบไม่เกรงใจท้องไส่เลย ว่าเพิ่งทำงานหนักมา กินทั้งน้ำพริก ไข่ทอด แล้วก็มานั่นท้องอืดอาหรไม่ย่อยเลย จบด้วยการเอาออก หุหุ แล้วก็หายไม่ถ่ายอีกเลย เช้ามาจัดข้าวต้ม ต่อด้วยอื่นๆ แล้วก็ปวดท้องตลอดเวลา เพลีย นอนหลับไป ตื่นมาจัดกาแฟ กับน้ำขิงไป เลย ดีขึ้นหน่อย เข้าห้องน้ำ ปกติเลย งง เอาที่ไหนมาออกเนี่ย แล้วเมนส์ก็มา โอ๊ย ปวดท้องระบบทางเดินอาหารยังไม่หายดี ต้องมาปวดท้อง ระบบสืบพันธุ์ ไม่เข้าท่าเลย เฮ๋อ แล้วก็นัดแม่ไว้ ว่าจะไปออกกำลังกายกันทุกวันเสาร์ตอนเย็น พอห้าโมง แม่ไม่ยอมตื่น เราก็รอ สักครึ่ง ชั่วโมงได้ แม่ก็ตื่น แล้วก็ออกไป เดินกัน วันนี้เดินออกปากซอยสุขุมวิท นั่งรถไฟฟ้าไป สวนสาธารณะ สวนเบญจสิริ ไม่ได้มาตั้งนาน ก็คนเยอะเหมือนกัน เดินเล่นไปรอบรอบ เปลี่ยนไปเยอะ เดี๋ยวนี้มีเครื่องออกกไลังกายเยอะเลย มีคนมาเต้นแอโรบิค มี รำไทเก็ก มี ฝรั่งมาวิ่งเล่น มาตีแบต มีสระว่ายน้ำ อ่อ มีลานสเก๊ตบอร์ดด้วย ดีจัง กทม. ทำอย่างนี้ได้ ใจกลางกรุงเลยทีเดียว ถ้าตามชายเมืองมีก็คงจะดี เดินได้สองรอบก็กลับ มืดแล้ว แบบว่า ยุงกัด อ้ะ แล้วก็ขึ้นรถไฟฟ้ากลับบ้าน ตอนขึ้นไปบนสถานี ก็แวะซื้อขนมปัง ตอนลง ก็แวะเซเว่น ซื้อของกิน ออกกำลังเพื่อให้ได้กินเยอะๆ หุหุ แล้วก็เดินกลับเข้าซอย ถึงบ้านหิวมาก เราก็หาของกิน เอาของที่ซื้อมามาทำกิน เจ้าก็ทำข้าวผัด ตอนแรกก็ดูอร่อยดั แต่ดันใส่เต้าหู้ ก็ไม่ชอบนิ แตว่ากินแซนวิช กินเกี๊ยวหมูซอสลุบสวนเข้าไป ไม่ค่อยหิวแล้ว วันนี้เป็นวันที่ได้กินข้าว ม้า ป่ะ พร้อมกัน อิ่มมากอีกแล้วเราเฮ่อ จะไปว่าคนอื่นก็ไม่ได้ ถ้าตัวเองยังทำอยู่
บราท็อป

How to hidden admin user on logon screen

มาอับเรื่องเกี่ยวกับ Windows XP สักนิด เผื่อลืม

เวลาที่เราไปโกส วินโดว์ XP ที่ไหนมาไม่รู้ ไม่ได้ลงของแท้ เรามักจะเจอ อะไรแปลกจากการลง ในแต่ละครั้ง วันนี้ ก็ไปเจอมาว่า หน้า logon จะ ขึ้น user admin ทุกครั้ง ซึ่งปกติแล้ว ถ้าเราลงวินโดว์เสร็จแล้ว สร้าง user ที่เป็น admin ของเราเอง user admin นี้จะถูกซ่อน เป็นไม้ตายเวลาวินโดว์เอ๋ออีกหนึ่งไม้ แต่วันนี้ user admin เจ้ากรรม ไม่ยอมหายไป เราก็เลยไปหาวิธีมาจาก internet ได้ความว่า

ให้เข้า regedit แล้วไปที่

HKEY_LOCAL_MACHINE\Software\Microsoft\WindowsNT\CurrentVersion\Winlogon\SpecialAccounts\UserList

แล้วไปแก้ค่า ตรง administrator จาก 0 เป็น 1 เท่านั้น user เจ้ากรรมจะหายไปกับตา .. เย่

0 – Hides the user just from the welcome screen
1 – The user is shown

Credit : http://www.intelliadmin.com/index.php/2006/09/hide-user-accounts-from-the-windows-xp-welcome-screen/



วันนี้ไม่ไหว เหนื่อยจริงอะไรจริง ขอพักไว้แค่นี้ก่อน สักวันนึงนะ เพลียเหลือเกิน บายจ้าาาา
แต่ยังไงก็ฝาก บราท็อป ไว้ในอ้อมใจด้วยนะคะ

วันหยุด

วันหยุด ช่างผ่านไปอย่างรวดเร็ว วันนี้วันปิยมหาราช ร.5 ประกาศเลิกทาส ถ้าท่านไม่ประกาศ ตอนนี้อาจเป็นทาสอยู่ที่ไหนเนี่ย หรืออาจจะได้เป็นเจ้าขุนมูลนาย เป็นพ่อค้าแม่ค่า อยู่ตามตลาด ขายบราท็อป ร้อนๆอยู่ริมทาง แถมด้วยเสือ้ผ้าแฟชั่น ที่ไม่สามารถเป็นแฟชั่นได้ อีก อาจจะมอมแมม นุ่งโจงกระเบน หรือจะเป็นคุณนาย ใส่ชุดร่วมสมัย ว่าไป แฟชั่นสมัยก่อนก็มีมากมายหลากหลาย แบ่งไปตามยุคสมัย ผู้หญิงอยากสวย ผู้ชายอยากหล่อ เสือ้ผ้า เครื่องประดับ จึงมีมาทุกยุคสมัย เปลี่ยนไปตามกาลเวลา และบางที่ก็วนกลับมาอีก เป็นทันสมัย ไม่มีใครเดาได้ว่า ตอนนี้คนจะชอบอะไร ก็ต้องคอยติดตามกันไป แต่ส่วนใหญ่แล้ว คนมักจะตาม คนที่มีชื่อเสียง คนที่เราชื่นชอบ คนเหล่านี้ จึงต้องเป็นคนที่มีความเป็นแฟชั่นนิสต้าในตัว อย่างดารานักร้อง ที่แต่ละคนชอบ ทางต้นสังกัด ก็จะมีการคิดคอนเซ็ป ของแต่ละคนขึ้นมา แล้วก็จัดให้เค้าเหล่านั้น เป็นไป ถ้าคนเหล่านั้น มีชื่อเสียง ผู้้คนเห็น ต้องมีหลายคนที่ชอกบารแต่งตัวของเค้า แล้วก็เกิดการเลีบยแบบ ถ้าการเลียนแบบนั้นกระจายออไปสู่วงกว้าง ก็จะได้รับความนิยมไปเอง เป็นการเช็คเรทติ้งของดารานักแสดง หรือนักร้องคนนั้นด้วย และกระแสนิยมก็จะตกไปตาม คนคนนั้นด้วย เช่น กางเกงสั้นเสมอ... มันน่าเกลียดในสายตาของคนบางคน รวมทั้งฃั้นด้วย แต่มันก็มีคนมากมายที่ชอบมัน บางคนขาสั้น ขาใหญ่ ขาเซลลูไลท์ ยังอุตส่าห์ จะชอบมันอีก ถ้าขาสวยสวย ก็ว่าไป แต่แฟชั่นที่ไม่เคยตกยุคเลย คือ ยีนส์ กางเกงยีนส์ เสื้อยีนส์ มีทุกแบบ ขาสั้นขายาว เสื้อคลุม เสื้อกั๊ก สารพัดแบบ มีแม้กระทั่ง อยากจะเป็นยีนส์ แต่เป็นผ้าอย่างอื่นมาทำสียีนส์ ลายยีนส์ อูยเยอะไปหมด ส่วนตัวชั้นเอง ชอบยีนส์ มีทั้งยีนส์ขาสั้นขายยาว เสื้อยีนส์ แจ๊กเก็ตยีนส์ รองเท้าผ้ายีนส์ สารพัดจะมี กระเป๋ายีนส์อีก ชอบจริงอะไรจริง
ตอนนี้แฟชั่นเกาหลีก็กำลังมาแรง เกาหลี มีอุตสาหกรรมบันเทิงที่เข้มแข็งมาก การดำเนินกิจการด้านบันเทิง ด้านสื่อของเค้า เป็นที่น่าจับตามาองมาก นักร้อง ละคร ดังไปทั่วโลก แม้กระทั่งชั้นเองยังชอบ นักร้อง และ ละคร ดารนักแสดงที่ชื่นชอบก็มีมาก วาไรตี้ตอนนี้ก็เป็นที่จับตามอง ใครก็ตามที่ได้เป็นสปอนเซอร์ให้กับรายการเหล่านี้ ต้องมียอดขายถล่มทลายแน่แน่ นักร้องที่ดังไปทั่วโลก มียอดดูมิวสิควีดีโอในยูทูบเป็นร้อยล้านวิว ภายในเวลาไม่นาน ก็เป็นนักร้องเกาหลี แม้กระทั่งอาหารเกาหลี ยังเป็นที่นิยมในไทยอย่างมาก ดังนั้น แฟชั่นยราท็อปของเรา ต้องดังไปทั่วเกาหลีให้ได้ สุ้ๆ
บราท็อป

วันปิยะมหาราช

พรุ่งนี้ วันที่23 ตุลาคม เป็นวันปิยมหาราช เป็นวันที่ รัชกาลที่ 5 ประกาศเลิกทาส เป็นวันสำคัญอีกวันหนึงของประเทศไทย

และเป็นวันที่เราได้หยุดเรียน หรือหยุดทำงานกัน แต่น่าจะเป็นวันที่เราจะสามารท ขายบราท็อปได้อีกหลายตัว
วันนี้ขอนอนดึกซะหน่อย เลยมาอับเดทช้าไปนิดนึง กำลังนึกถึงโปรเจ็คที่จะแปลบทความต่างประเทศมาไว้ในบล็อกของเรา แต่วา ช่วงนี้ทำงาน ไม่มีเวลายาวๆ ที่จะต้องมีสมาธิไปด้วย ดังนั้น เราเองจึงต้อง แบ่งเวลามาบ้าง วันนี้จัดเต็มไปเลยค่ะ ตอนนี้ หิวแล้ว เดี๋ยวแอบไปกินขนมปังดีกว่า กินเสร็จ แล้วก็ดูหยังต่อ อีกสักนิด ถ้าสนุกคงยาว แต่วาก็ไม่เป็นไร พรุ่งนี้หยุดนี่หน่า สบายสบาย อย่าไปคิดมาก เราต้องทำงานของเราให้ดีที่สุด เราเองทำงาน ด้านนี้มาสิบปีแล้ว เราก็มีความชำนาญพอดู แต่ตอนนี้เราต้องปรับเปลี่ยนทุกอย่าง เอาให้รอด อยู่รอด ตอนนี้ของที่หอ เราคิดว่า เราคงจะเอาแค่ เตียงมั๊ง ถ้ามีคนมาช่วยเราขน แต่จริงๆแล้ว เรายกให้แสบหมดเลยก็ได้ ขึ้นกับว่าจะเอาหรือเปล่าแค่นั้นแหละ เราก็เอาของส่วนตัว แล้วก็กลับไปอยู่บ้านได้สบายๆ ของส่วนตัว ก็ไม่มีอะไรมาก เสื้อผ้า เอกสารนิดหน่อย ยังไงก็ฝากแสบไว้ได้ ไม่ต้องคิดมาก สบายๆ จะมาเอาเมื่อไหร่ก็ได้ แต่ว่า ไกลไปหรือเปล่า ว่างๆ ก้เราเสื้อผ้าทยอยกลับบ้านไปได้ ตอนนี้ เหลือไม่เยอะแล้ว แต่ก็ขี้เกียจเอาหลับอ่ะ หนักเหมือนกัน แต่ว่า ก็ต้องเอาอยู่ดี ไว้ให้ใครมาช่วยขนดีนะ ใครจะมีน้ำใจกับเราบ้าง คงจะหายากมาก ตอนนี้เราเองก็หมาใช่ยอย ไม่สนใจใครเลย 555
เอาไว้ยื่นก่อนเถอะ หมูหมากาไก่ หน้าไหน ไม่สนแล้วเฟร้ย ตอนนี้ก็ไม่สนเหมือนกัน สบายๆ อย่าได้แคร์ เบื่อน้องใหม่เหมือนกัน แต่ก็ให้มันทำงานไป จะได้เก่งเก่ง ไม่ใช่แค่ขายฝัน ปากดีไปวันวัน น่าเบื่อ ทำอะไรตัดสินใจไม่ได้ ลูกน้องเราเองก็เหอะ น่าเบื่อพอกัน ชอบชักสีหน้า แต่เราสั่งให้ทำอะไรก็ต้องทำสิ ไม่เคยให้ทำอะไรที่เหนื่อยเลย อย่ามาทำหน้าแบบนี้ใส่เรา รอให้เราขายบราท็อปให้ได้เยอะก่อนเหอะ เราก็จะไม่สนคนเหล่านี้เหมือนกัน เราจะยื่นเดือน สิบสองแน่นอน ทำงานให้ครบ รับเงินเดือน จบเกมส์ อย่าได้มาเจอกันอีก ตอนนี้ เราไม่สนแล้วเว้น เกลียดมาที่สุด อย่าได้มาพบเจอกันอีกเลย บายจ้า
เราคงมีความสุขกับการขายเสื้อผ้าของเราต่อไป แต่เราก็จะต้องหาอย่างอื่นทำด้วย สู้ อย่าให้ใครมาดูถูกเราได้ เรามีเงินเยอะแล้ว ตอนนี้ต้องมีความพยาบามเยอะๆ อย่าได้ท้อนะคะ ทุกคนก็เช่นกัน ใจสู้เข้าไว้ เราก็จะสำเร็จทุกอย่าง
บราท็อป

โปรเจ็คขายฝัน

สนุกสนานกับการทำงานไปพร้อมกับแฟชั่นหรือยังคะ วันนีเราพร้อมแล้วที่จะรับทุกอย่าง พร้อมที่จะกลับไปอยู่บ้านอย่างเต็มที่ พร้อมแล้วที่จะเผชิญโลกต่อไป โดยไม่มีคอมฟอทโซน เราต้องสู้กับทุกอย่างที่จะผ่านเข้ามา ตอนนี้เบื่อสังคมที่ต้องใส่หน้ากากเข้าหากันเต็มที่แล้ว เหลือแค่คนเดียวที่เราจริงใจ พูดได้ทุกเรื่อง ไม่มีกั๊ก ขนาดลูกน้องตัวเอง ยังรู้สึกไม่ดีด้วยเลย เกรียนเหลือเกิน ชอบเถียง เราก็กวนตีนไปซะ ตลกบ้างไรบ้าง ไม่ต้องไปสนใจเด็กมันมาก ทำงานได้ก็พอ เราเองก็จะไม่อยู่แล้ว ตอนนี้เราจะทำอย่างไรก็ได้ ไม่กลัวอยู่แล้ว จะทำงานง่ายยาก ไม่แคร์ ขายของดีกว่า รวยสุดสุด ความคิด ออร่า มันทำให้เรามีกำลังใจมากมาย ที่จะเดินต่อไป การขายเสื้อผ้าแฟชั่น ตอนนี้เราเอง ต้องการขาย บราท็อปเป็นหลักแล้ว เพราะคิดว่าน่าจะขายดีสุดสุด เลย แค่ช่วงนี้ไม่มีของมาขายเท่านั้นเอง เราเลยมีเวลาไปขายของอีกเยอะ สบาย ช่วงนี้เลย สบายๆ เสื้อผ้า เครื่องประดับ ชุดชั้นใน จัดไป ขอให้มีเวลาเถอะ ทำไรก็ได้ สบายสุด มีวิชา มีความรู้ มีวินัย ไม่มีทางที่ชีวิตจะอับจนแน่นอน เชื่อหัวไอ้เรืองเถอะ เราจะพยายามทำบทความที่มีประโยชน์ดีกว่า ดีกว่า มานั่งอับเดทชีวิตตัวเอง อย่างเฉา คนเดียว แต่เราต้องคิดตีมของบล็อกก่อน บราท็อป หรืออะไร เสื้อผ้า หรือ แฟชั่น ไปหาแปลมาจากนิตยสารต่างประเทศมะ แบบว่า แปลจริงจัง ทำเป็นเรื่องราวเกี่ยวกับแฟชั่นจริงๆ ไม่รู้จะไหวหรือเปล่า ต้องลองดูสักตั้ง สู้สู้ แต่วันนี้ขอก่อนละกัน หรือว่าช่วงนี้ขอก่อน ลาออกจากงานเมื่อไหร่ จัดเต็ม ไม่เหลือแน่ๆ วันนี้มีประสบการณ์ลุ้นสุดสุด เอา database ตัวเดิมมาทำ สมองโล่งมากก จำไรไม่ได้ แต่ก็โอเคหละ ทำแล้ว สนุกดี ก็คิดว่า พรุ่งนี้ไปทำต่ออีกนิดหน่อย จบเลย สำเร็จไปได้ สบายสบาย ทำงานแบบนี้เค้าชอบนะ สนุกดี แต่ไม่มีให้ได้ทำบ่อยๆ ไอ้พวกปากดี ปากเก่ง ไม่เคยเห็นทำอะไรสักอย่างสำเร็จ โปรเจ็คขายฝัน ไม่ทำอะไร แล้วก็คิดว่าจะได้เงินเยอะ เราเองก็ ทำงานมาเยอะนะ วิบกว่าปี กว่าได้ขนาดนี้ มันเอง ด็กเมื่องานซืน ทำไรไม่เห็นได้ แล้วยังจะมาปากดีอีก จริงจริง เกลียดมันนะ แต่ก็ให้มันทำงานให้ เราเองจะแสดงออกมาไม่ได้ ไม่อยากทำอะไรทั้งนั้น นั่งโต๊ะ คอนโทรลทุกอย่างให้ได้ อย่างที่งานควนจะเป็นแล้วก็ รีพอร์ทเท่านั้น สบายเลย ทำงานเป็นหัวหน้าเค้าก็ต้องแบบนี้หละ สบายแฮร์
บราท็อป

ประเภทมากมากมาย เพราะว่า เรามีพี่น้อง ลูกพี่ลุกน้องอีกลายคน ทุกคนช่างแตกต่าง ตอนนนี้เราเองก็เป็นห่วงตัวเองที่สุด ว่าจะต้องทำอะไรต่อไป การที่เราจะมาทำงานแบบนี้ เราเองต้องพยายามละทิ้งความมีอคติในใจให้ได้ เราต้องปลดปล่อยทุกสิ่งอย่างออกไป ต้องยอมรับอะไรใหม่ใหม่ที่เข้ามาในชีวิตบ้าง ตอนนี้เราก็ถึงจุดที่เรียกว่าสุดขีด แต่คนเรามักจะขยายาสุดขีดออกไปได้เสมอ คนเรามักจะตั้งข้อจำกัดเอาไว้ ขีดกรอบเอาไว้ และคิดแค่ในกรอบของตัวเราเอง แต่พอถึงสึดกรอบแล้ว ถ้าเราไม่มีอะไรมาบังคับให้เบียดกรอบนั้น เราก็จะดึงตัวเองถอยออกมาจากกรอบนั้น แต่ถ้ามีอะไรบีบคั้นตัวเองให้ออกมาจากกรอบนั้นเราก็จะไม่แตกกรอบออกมา แต่เราจะดันกรอบออกไปอีก เพิ่มกรอบ เพิ่มขีดจำกัดของเราออกไปได้เรื่อยๆจนเราไม่คิดว่าตัวเราเองจะเปลี่ยนกรอบของตัวเราได้ คนเรามักเป็นอย่างนี้หละ การที่เราสร้างกรอบมากเกินทำให้เรา มักจะประมาท และมองข้ามความรู้ ความสามารถของเราได้ เราเองก็ต้องระมัดระวังเช่นนั้น ตอนนี้เราต้องสร้างตารางให้ตัวเราใหม่แล้ว เราจะทำ บทความ วันละหนึ่งพัน ทำ ของน้องทุกวันอาทิตย์ อาทิตย์ละ หนึ่งครั้ง ที่เหลือ เราก็จะทำ ของตัวเอง ส่วน อีกคำ เราก็จะทำให้ไปด้วยดีกว่า เราเอง ทำไปแล้ว งง เพราะวันนั้นบอกเลิก วันนี้บอกทำ เราเองก็ลืมไปได้เหมือนกัน แต่จะลองดูอีกอาทิตย์นึง ว่ามันจะมาไหม ตั้งเอาไว้ที่หน้าสี่ เพื่อจะได้ไม่ยากเกินไป ถ้ามาไม่ถึงหน้าสี่เราจะเลิกทำทันที เป็นการประหยัดเวลาด้วย และการดันกระทู้ เราจะดันทุกวัน เช้ากลางวันเย็น เพราะถ้าเราทำ แล้วมันได้ผลแน่นอน เพราะว่า หลังจากที่เราทำ มันมาจากททางนั้นจริงจริง ทุกคนรู้จักได้หมดเลย เราต้องพยายามสุดสุด สู้สู้ ตอนนี้ ทำงานที่โรงงานก็เบื่อมากมาย เหมือนเป็นการขีดกรอบให้ตัวเราเอง เราไม่สามารถกล่อมได้แล้ว เราทำงานมาสิบกว่าปีแล้วนะ เราเห็นอะไรมาเยอะมาก เห็นน้องพยายามมาตลอด แต่เราเองก็ไม่ค่อยได้สนใจหรอก ตอนนี้ทุกอย่าง เป็นเรื่องของเงินทอง เราเองเรื่องแบบนี้มารวมกับครอบครัว เราต้องแยกแยะให้ได้ เราต้องรู้ว่าอะไรเป็นเรื่องงาน อะไรเป็นเรื่องครอบครัว ต้องชัดเจน ห้ามามีโกรธกันเรื่องเงินเด็ดขาด ตอนนี้เรามีเงินทุนเยอะ เราไม่จมเด็ดขาด เรามีพลังงานพอที่จะสู้ไปอีกเยอะ เรื่องที่เป็นห่วงมีสองเรื่อง หนึ่งคือเรื่องที่บ้าน สองคือเรื่องที่ทำงาน แต่เราตัดสินใจแล้ว ว่า
บราท็อป

ลำไส้แปรปรวน

ลำไส้แปรปรวน (IBS) ช้านเคยเป็นเมื่อหลายปีที่แล้ว สาเหตุเกิดจากความเครียด แน่แน่เลย ช่วงนั้นมีปัญหาชีวิตมากมาย ก็เลยทำให้เครียด และเนื่องจากเป็นคนที่เครียดแล้วจะท้องเสีย เลยเป็นหนักเลยทีเดียว ไม่ได้แค่ลำไส้แปรปรวนธรรมดา ปวดท้องเมนส์ ขนาดหนักด้วย เราเอง ก็ไม่รู้จะทำอย่างไร ช่วงนั้นแย่มาก เครียดทั้งงาน ทั้งแฟนห่วยๆ ที่คนอื่นอาจคิดว่าดี แต่เราว่าไม่ดีแน่นอน เราเกลียดคนแบบนี้อ่ะ ยิ่งเกลียดยิ่งเจอเนอะ ไม่รู้ทำไง คนเราก็เป็นอย่างนั้น ไม่คิดจะเปลี่ยน แล้วจะให้เราอย่างไร เรื่องงานก็เจอหัวหน้า ที่เราคิดว่าเค้าแย่มาก ไม่ไหวเลย แต่พอผ่านช่วงนั้นมาได้ เราเองก็สบาย ไม่ปวดท้อง ท้องเสีย ไม่ปวดท้องเมนส์เลย งานก็ผ่านไปได้ มีเพื่อนคอยช่วย เปลี่ยนมุมมอง เปลี่ยนความคิด ทำให้เราผ่านไปได้ แต่ช่วงนี้ดันกลับมาเป็นอีก ไม่เข้าใจว่าเครียด แค่นี้ ทำให้เราเป็นได้เชียวหรือ แต่เราเองก็รู้ตัวว่า ช่วงนี้เครียดมาก เรื่องงาน เรื่องเพื่อน แค่ที่ตอนนี้กำลังเครียดคือ เรื่องที่จะกลับมาอยู่บ้าน เราเองจะต้องกลับมาอยู่กับเจ้ ซึ่งขี้ร้อน แต่เราขี้หนาว และไม่สบายบ่อยๆเพราะว่าแอร์เย็น ตอนแรก ไม่เครียดอะไร แต่ตอนนี้เริ่มเครียดแล้ว เพราะเจ้ยังคงมีอำนาจพลังบางอย่างเหนือเรา ถึงเราจะใส่เสื้อหนา บราท็อป หรือเสื้อกันหนาวนอน มันก็ไม่มีทาง ทำให้หัวเราอุ่นได้ เราเองต้องนอนหนาว แต่เจ้นอนสบาย แล้วเราต้องอดทนหรอ เราเองยังไม่เข้าใจ ทำไมเราต้องเกรงใจขนาดนั้นด้วย เพราะเค้าเป็นพี่ แต่จริงจริงแล้วเราก็สงสัย ว่า เจ้เคยเกรงใจเราบ้างหรือเปล่านะ ตอนนี้เราเริ่มคิดแล้ว เราต้องเลี้ยงดูเจ้ตลอดไปหรอ หรือว่า จะต้องทำอย่างไรให้เรามีรายได้ ให้เจ้มีรายได้ โดยไม่เอาเปรียบคนอื่น หรือว่าเราคิดมากไปเอง เจ้อาจจะคิดแล้ว แต่ว่า ไม่เคยพูด แล้วก็ไม่บอกใคร แต่รู้สึกอยู่ในใจอยู่แล้ว เราเองไม่อยากจะพูด ก็กลัวเค้าเสียใจนี่หน่า เรามันพวกบ้า ขี้เกรงใจ แล้วก็มานั่งทุกข์ใจเอง เช่นตอนนี้ ที่ต้องมานั่นหนาวอยู่คนเดียว แล้วยอมให้เจ้สบาย เค้าไม่รู้สึกอะไรบ้างหรอ ว่าน้องต้องมาหนาวแบบนี้เพื่ออะไรกัน แล้วถ้ากลับมา ขายเสื้อผ้าแฟชั่นแล้ว จะทำยังไง จะต้องไม่สบายทุกวันหรอ แต่เราเองก็คงหาทางออกได้สักวันหนึ่ง วันที่ มีตรงกลาง มีที่ที่เราสามารถแบ่งครึ่งกันได้ เจ้ยอมร้อนได้นิดหน่อย เพราะตอนนี้เราเองกลัวว่าเจ้จะไม่สบาย แล้วจะยิ่งแย่ แต่เราผิดหวัง คิดว่าการที่เจ้ลาออกแล้วมาอยู่บ้าน เจ้จะทำงานบ้านแทนแม่ เศร้าจริงๆ
บราท็อป

ความคิดของคนอื่น

หลายวันมานี้ ค้นพบสัจจธรมมได้หลายๆอย่าง แต่อย่างที่จะมาพูดถึงวันนี้ คือเรื่องความคิดของคนอื่น
มีหลายอย่าง หลายสิ่งที่เกิดในฃีวิตช่วงนี้ การที่เราคิดเร็ว ทำอะไรเร็วแล้วทำให้เราเสียนิสัยอย่างมาก เพราะคิดว่าคนอื่นจะคิดทันเรา แต่ตอนนี้ได้เรียนรู้มาหลายอย่างมากมาย ว่าคนเรานั้นไม่เหมือนกัน ทุกอย่างเกดิมาจากพื้นฐานครอบครัวที่ไม่เหมือนกัน ทุกคนคนทุกบ้าน เลี้ยงดูไม่เหมือนกัน การที่เราคิดว่า คนอื่นจะคิดเหมือนเราเป็นไปได้อยาก ถ้าเค้าไม่เคย ไม่ได้ถูกเลี้ยงดูมาจาก สถานะการแบบเดียวกันกับเรา
การที่เค้าถูกเลี้ยงดู มาจากครอบครัวการค้า การขายของ  คนเหล่านั้นก็จะซึมซับวัฒนธรรม เหล่านั้นเข้าไป ถ้าบ้านไหนขายเสื้อผ้าแฟชั่น ก็คิดอย่างนึง เสื้อชุดพนักงาน ชุดชั้นใน รวมถึงบราท็อป คนเหล่านั้นก็จะมีความคิดที่ไม่เหมือนกับ ครอบครัวที่ขายของฮาร์ดแวร์ หรืออาหาร ยืางไปกว่านั้น คนที่ เกิดในครอบครัวข้าราชการ ครอบครัวหมอ ก็คิดแตกต่างกันไป แม้กระทั่งคนที่เกดิในครอบครัวเดียวกัน ยังเกิดการคิดต่าง เจเนอเรชั่นเองนั้นก็เกี่ยวข้องด้วย การที่เราเห็นคนรุ่นใหม่ๆ เราจะตัดสินด้วยบรรทัดฐานของตัวเราเอง
จ่ากสิ่งที่เคยเจอ เห็นเด็กที่เพิ่งเรียนจบใหม่ เกรียนมาก แต่พอได้รู้เบื้องหลัง ว่าจริงๆแล้วบ้านเค้าเป็นอย่างไร ก็ได้รู้ซึ่งจริงจัง ถึงคำว่า พ่อแม่ไม่สั่งสอน ว่าจริงจริงแล้วเป็นคำพูดที่ต้องมีคำต่อมาอีกว่า พ่อไม่สั่งสอน เพราะพ่อแม่ไม่เคยรู้ว่า สิ่งเหล่านั้น ลูกตัวเอง จะทำ และ ทำให้คนอื่นด่ามาถึงตัวเอง การที่เค้าไม่สั่งสนอ คือเค้าเองคงคิดไม่ถึง ว่าลูกตัวเองจะทำสิ่งเหล่านี้ เพราะฉะนั้น หลายหลายอย่าง ก็เกิดขึ้นมาจาก ความที่คาดไม่ถึงของพ่อแม่นั่นเอง เกิดจากความคิดที่ต่างกัน ในแต่ละคน แต่ละครอบครัว ซึ่งเราเองจะโทษคนเหล่านั้นไม่ได้ เนื่องจากสังคมเป็นอย่างนี้แล้ว การขายบราท็อป ของเรา ก็ทำไปด้วยความคิดของเรานั่นเอง การที่เราจะขายอย่างไร ก็เกดิจากที่เราคิดเอง เพราะว่า ไม่มีใครจะคิดถึงมันจริงจัง ตอนนี้เราเองก็พยายามที่จะให้ดีที่สุด แต่ในมุมมองของคนอื่น ที่ไม่ได้โตมา หรือเคยสัมผัสจากครอบครัว แบบนี้ เค้าเองคงจะไม่เข้าใจ ว่าเราคิดอะไร เพราะเราเองกว่าจะคิดได้ ก็นานโข ทำงานมานานถึงสิบเอ็ดปีเต็ม ไม่เคยย้ายที่อีกต่างหาก ทำให้เราได้มีประสบการณ์ในการทำงานทั้งดีและร้าย ซึ่งคิดว่าน่าจะเป็นบทเรียนที่ดี เพราะราคาแพงมาก สิบเอ็ดปีที่ได้อยู่กับมัน มันทำให้เราคิดอะไรได้หลายๆอย่างเหมือนกัน บราท็อป

กลับมาอีกครังกับเรื่องราว มีเรื่องเล่าของเราเอง ในทุกวันนะจ๊ะ วันนี้หิวข้างจุงเบย หิวข้าวฝุดฝด หุหุ เริ่มกันเลยดีกว่า สืบเนื่องจากเมื่อวาน ไปซื้อของกินมากิน สำหรับอาหารเช้าที่โรงงาน เนื่องจากกินอาหารของโรงงานไม่ไหวแล้ว จริงจริงคงไม่ได้ไม่อร่อย แต่ว่า มันไม่อร่อยจริงจริง เอ๊ะยังไง งง สิคับท่านน ก็ไม่ได้กินแล้ว จะอร่อยได้ละคร้าบ อาหารแสนจะน่าเบื่อ กินแล้วไม่สร้างสรรเลย แต่ก็ต้องกิน หลายวันก่อนไอเดียบรรเจิด จากการกินมาม่าคัฟเป็นเวลานาน รู้สึกว่าแพง เลยคิดกันว่าไปซื้อห่อห่อมากิน ถูกกว่าตั้งเยอะ เมื่อวานเลยจัดมาสิบห่อ พร้อมกับมูสลี่อีกหนึ่งกิโล เข้ามาถือมาแทบไม่ไหว หนักชิบ แต่ก็เอาเหอะ เพื่อสุขภาพ แต่ว่า ไม่ได้แวะซื้อนม เลยกินนมเปรี้ยวน้า ไปกับมูสลี่ ไม่อร่อยอย่างแรง รับไม่ได้ แต่พอดีพีซซื้อไข่ลวกมา เลยจัดกับมาม่าซะ เปรมเลย แล้วก็จะไม่ได้ละ วันนี้เลยมาใหม่ จัด หมูปิ้งกับ เที่ยวกินมาม่าไข่ลวกไปอีก ทำงานอะไรไม่รู้น่าเบื่อมาก อดทนไว้ อีกไม่นานจะได้ออกมาขายเสื้อผ้า บราท็อปที่ เอาให้รวย แต่ท่ว่า ทำไมเค้ายังไม่โอนตังมาอีกน่า รอแล้วรอเล่า เฝ้าแต่รอ ช่วงนี้เงียบจังเลย ไม่ค่อยมีคนช็อบออนไลน์หรือเนี่ย เราเองก็เลิกซื้อของไปแล้วเหมือนกัน แต่ก็เอาเหอะ บางทีก็โอเค ใช้จ่ายบ้างไรบ้าง ตอนนี้เร้เองกำลังจะไม่มีรายได้ เราต้องกดดันตัวเองเข้าไว้ ว่าจะต้องเป็นอย่างไรถ้าไม่มีตัง หรือหมดลงไปทุกวัน เราคงเครัยดมากถ้า บราท็อปเรา เสื้อผ้าเราขายไม่ดี อาม่าอากงช่วยด้วยนะ เพื่ออนาคตที่ดีของลูกหลาน เราเองยังคงคิดถึงอาม่าอากงเสมอ ในวันที่ท้อใจ เราก็นึกถึงท่าน แต่ว่า ท่านไปเป็นเทพบนสวรรค์ แล้วกลับมาหาลุกหลานบ้างนะ บางทีคนเราก็ต้องการสิ่งยึดเหนี่ยวบ้าง การที่เรามี หรือทำงานแบบนี้ ทำให้เรามีสิ่งที่จะยึดไว้ ถ้าออกไปเราคงเคว้งน่าดู แต่ก็คิดไว้ ว่าเราเองก็เกิดมาไม่มีอะไร หนทางหาเงินเยอะแยะ เราจะทำหรือเปล่า จงลดอีโก้นั้นออกไปให้ได้ อยากให้พี่ลดอีโก้นั้นออกไปด้วย เลิกดูถูกคนซะเถอะ เพราะคุณคิดว่าตัวเองถูกดูถูกใช่หรือเปล่า จริงแล้วราเองไม่เคยมีเจตนานั้นเลย ถ้าเราไม่เกลียดคนนั้ ตอนนรี้เราเองก็พยายามมองตัวเราเองไว้ อย่าหลุด ต้องมีสติก่อนเสมอ การที่เราทำ แค่บล็อกเดียว เรามั่นใจแล้วหรอ ถ้าเราทำแบบนี้ครึ่งเดือน แล้วเรายังไม่ติดอีก เราจะเพิ่มเป็นสอง นะ จำไว้ สู้ :)
บราท็อป

กิจวัตร ประจำวัน

ในทุกทุกวันเราทำอะไรเนี่ย เราทำงาน ตื่นเช้ามาทำงาน กว่าจะตื่นได้ ก็แสน จะขี้เกียจ แสนจะน่าเบื่อ ตื่นมา อาบน่้าแปรงฟัน แบบง่วงสุดสุด ไม่ต้องคิดมาก ทำไปตามร่างกาย ไม่มีสติเลย แบบว่า ถ้าบางวันมีสติขึ้นมาจะฉุกคิดว่า เอ้ย วันนี้เราแปรงฟันหรือยัง ล้างหน้าหรือเยัง แบบงง งง เลยมีเดียว เกิดความไม่มั่นใจในวันนั้นเลย ลืมว่าตัวเองทำอะไรไปบ้าง ตลกดี แต่ก็ทำไรไปก็คิดว่า เออ ทำแล้วมั๊ง แล้วก็แต่งตัว ไปทำงาน ทาครีม แบบไม่ทาแห้งเลย หน้าเหนียวสุด แต่ก็ต้องทำ เพราะห้ามทาแป้งเข้าไปใไลน์เด็ดขาด เฮ่อ ก็ออกจากห้อง ไปอย่างนั้นแหละ ไปขึ่นรถ ก็แล้วแต่อารมณ์ ว่า จะมาช้ามาเร็ว ก็ไปก่อนเป็นใช้ได้ วันนนี้มีที่แปลก คือเราพยายามที่จะไปนั่งข้างล่าง แต่ทว่า มีคนนั่งแบบเห็นแก่ตัวสุดสุด เอาของวางที่เบาะข้างข้าง ไรฟระ ไม่มีจิตสำนึกเลย ว่า ทุกคนมีสิทธิ์เท่ากันนะ แล้วเราก็ไปนั่งข้างบนแบบเดิม เฮ่อ เสร็จแล้วก็นั่งหลับๆตื่นๆ ง่วงๆ บางทีก็เช็คเมลล์เล่นมือถือไปตามประสา ไม่คิดมาก ทำไรก็ทำ บางทีหลับไปเลยทีเดียว ไปถึงโรงงานก็ตื่นแบบอัตโนมัติเลย แล้ว ก็ลงรถแบบง่วงง่วงไปตอกบัตร แล้วก็เดินไปซื้อนม น้ำ ไม่กินข้างโรงอาหารหรอก น่าเบื่อ มื้อเที่ยงมื้อเดียวก็เกินจะพอละ ขึ้นไปบนห่้องก็ง่วงๆ เปิดคอม เล่นเน็ท เช็คเมลล์ไป เรื่อย ไม่คิดมาก อยากทำไรทำ งานการก็แล้วแต่อารมณ์  อยากทำไรก่อนหลังก็แล้วแต่ งานอันแสนจะน่าเบื่อ นั่งนั่ง เล่นๆ ทำงานทำงาน แล้วก็เที่ยงกินข้าวอันแสนจะไม่อร่อย ข้าวแข็งอย่างกะหิน ไม่ไหว กินกันไปได้ไงไม่รู้ กินเสร็จก็กินหนม กินหนม เสร็จ นั่งเล่น ทำงาน อ้าว กลับบ้านละ ชีวิตมีแค่นี้จริงจริง เราเองก็อยากจะขายของ ขายเสื้อผ้า ถ้าวันไหนขายได้ ก็ดีใจ ได้ตังค์แล้วก็ ทำงานสนุกไปด้วย วันไหนเงียบๆก็ น่าเบื่อไปทั้งวัน ช่วงนี้ น่าจะเป็น บราท็อป น่าจะมาแรง โพสขายๆ คนน่าจะชอบ เราเองยังชอบเลย ไม่ต้องใส่ชั้นใน หุหุ สบายๆ แต่แจนบอก เซ็กซี่มาเลย เราเองก็ยังไม่ได้ลอง ไว้รอบหน้ามา จะลองเอามาใส่ดูว่า จะสวยสบายขนาดไหน อาจจะเนียน สบายไม่ร้อน แล้วก็ติดใจ ใส่เอง ไม่ยอมให้คนอื่นเลยทีเดียว แต่คราวนี้ก็มี Bratop ขนาด L  มาด้วย สำหรับคนตัวใหญ่โดยเฉพาะ เนอะ ไม่รู้เหมือนกัน ว่าจะชอบกันหรือเปล่า บราท็อป

วันที่ 13 - 10 - 13

วันนี้เลขสวยจริงจริง 13 - 10 - 13 มีนัดกับเพื่อน เพื่อนอยากได้ บราท็อป ที่เราขาย เราเลยจัดไปให้หนึ่งตัว สีดำ ตอนแรก ก็อยากจะเอามาใส่ดูเหมือนกัน แต่หมดแล้วนี่สิ เดี๋ยวรอของรอบหน้าละกัน เราจะเอามาลองใส่ดู ใส่ไปทำงาน ไม่ต้องหลายชั้น เวลาตาก ไม่ต้องตากแยก ซักแยก ก็ลองดูสักที วันนี้นัดเพื่อนไปกิน ส้มตำนัว ที่สยาม นัดกันบ่ายสอง กินมื้อเที่ยง บ่ายสอง หิวสุดสุด สั่ง ไปสิบอย่าง แบบว่า ไม่เยอะหรอก จานเล็กเล็กเอง หิวจัด สั่งไป พอมาถึง แบบว่า เยอะมาก ไม่น่าเชื่อ แต่ก็กินกันหมด แต่เราไม่ชอบปลาร้าอ่ะ เหม็นมาก มีหลายจานที่ใส่ เลยไม่กิน กินเสร็จก็ไปกิน ขนมด้วย ร้านที่ที่นั่งคับแคบที่สุด

ที่นั่งสุดแสนอึดอัด ขนมไม่อร่อยเท่าไหร่ ราคายอมรับได้ แล้วก็ไป ซุปเปอร์ แล้วก็ กลับมาหอ กินกาแฟที่เซเว่น คอฟฟิกา แล้วก็กลับมานั่งนี้หละ แต่วันนี้ เกือบโดนรถตู้โกง ไม่ยอมทอนเงิน แต่เราก็ไม่ยอมหรอก 555 ทวงสิคะ ตอนนี้ไปดูละครก่อนนะคะ ดูละครจบแล้วก็ยังไม่ง่วง ดันกินกาแฟก่อนกลับมาถึงหออะดิ ตอนแรก ก็ไม่กะกินหรอก เพราะตอนเช้ากินไปแล้ว แต่ว่า ก็ยังอยากอยู่แล้วก็อยากทำงานด้วย เลยจัดไปซะแก้วนึง เป็นกาแฟเซเว่น คอฟฟี่กา ซึ่งไม่ใช่คัดสรร นะ แบบว่าเถึงกันอยู่แป๊บ แต่มันเป็น

คอฟฟิกา ไม่มีใครเคยรู้จักสักคน หุหุ ก็อร่อยดีนะ ไม่รู้ว่า ทำไม ไม่มีที่อื่นเลย แล้วเราก็จัดไป ฃาเขียว จับเลี้ยงอีก ไม่รู้จะซื้ออะไรก็ซื้อน้ำมากิน  พอเข้านอนไม่ง่วงก็ไม่รู่ทำไร ดูละครจบแล้วนิ แต่ก็ต้องนอนนะ เพราะว่า พรุ่งนี้ต้องทำงานนิหน่า  ตอนนี้ก็เลยจัดไป อย่าได้แคร์ อยากทำไรทำ อยากนอนก็นอน อยากเล่นก็เล่น ไปทำงานก็ไม่แคร์สื่อ พรุ่งนี้ต้องจัด โปรแกรมให้พี่ตั้ง ทำงานสนุกอีกแล้ว แต่ทำแผ๊บเดียวเอง  คิด่ว่าไม่นานหรอก งานที่เคยทำแล้ว แต่ว่า ไม่รู่เหมือนกันว่าจะทำได้หรือเปล่า แต่ก็แค่เอาของเก่าๆ โปรแกรมเก่าๆมาลองเล่นดู ไม่คืดมาก เสร็จก็เสร็จ ไม่รู้จะได้เครดิตหรือเปล่า แต่เราก็เฉยๆนะ ดูน้ำใจกันไปว่า ทำให้แล้ว จะนึกถึงกันบ้างหรือเปล่า ถึงแม้ว่าจะเป็นงานเล็กๆ แต่เราก็ จะได้รู้กัยไปว่า โปรเจ็คนี้ แก จะให้เครดิตเราหรือเปล่า รอดูต่อไป ว่าคนที่ที่ เราควรจะมีใจให้หรือไม่ บราท็อป

เริ่มต้น

ร้อนมากมาย วันนี้ไม่เข้าใจ ไม่สบาย น้มูกไหล ง่วงนอน เพลียมาก กาศแบบนี้ทำให้นึกถึงโรงงาน เปิดแอร์เย็นทั้งวัน อากาศแล้วแต่เราจะเลือก วันนี้รู้สึกไม่ดีอีกแล้ว เริ่มท้อ เกี่ยวกับการขายของ รู้สึกว่า เยอะจัง แต่ก็เอาเหอะ เห็นน้องแล้ว มันยังทำได้ แล้วเรา ทำไมจะทำไม่ได้ เราเองก็มีทุอย่างที่จะต้องดูแล ทำงานเมกเทคไปจนตาย แล้วจะได้อะไร คนเรามาขายของก็ต้องมีความเสี่ยงอยู่แล้ว เราต้องดูว่าเรามีแรงเท่าไหร่ เรามีแรงเยอะ มีสมองด้วย แต่เราก็กลัว เพราะทุกวันนี้เราอยู่สบาย ทำงานสนุก (หรือเปล่า) ลุกนั่งสบาย อยากทำอะไรก็ทำ เพราะหัวหน้าแย่ ในการทำงาน แต่เป็นแบบนี้ทำให้ลูกน้องสบาย ไม่ต้องแก่งแย่งชิงดีกับใคร ไม่อยากทำก็ไม่ทำ ใครจะทำไรได้ ตอนนี้เราเองก็เบื่อมากแล้ว แต่พอกลับมาบ้าน แล้วคิดว่าจะต้องมาอยู่รวมรวมเหมือนเดิม เราเองก็เริ่มหวั่นใจ การที่เรานอนคนเดียวมาตั้งนาน สบาย อยากเปิดแอร์เปิดพัดลมเท่าไหร่ก็ได้ ไม่ต้องแคร์ใคร ตอนนี้ก็ต้องมานั่งสนใจว่า พี่นอนไม่ได้ น้องนอนไม่ได้ แล้วเราหละ ต้องสนใจว่าตัวเองจะไม่สบายหรือเปล่า เราเองก็นอนเย็นไม่ได้นิ นอนแล้ว ตื่นเช้ามา น้ำมูกไหล เจ็บคอ เป็นภูมิแพ้ตลอด แต่ทำไงหละ พี่คนที่อยู่บ้านเค้าขี้ร้อน ไม่เปิดเย็นนอนไม่ได้ อ้าว แล้วทีนี้เราจะทำอย่างไร เราเองก็ทำอะไรไม่ได้ ต้องแบ่งรับแบ่งสู้ไป เราต้องยู่แบบนี้ไปอีกนานเท่าไหร่หละ เราต้องตะเกียกตะกาย หาเงินมาเพิ่อให้สบายกว่านี้ใช่หรือไม่ ทำไมพี่เราเองอยู่บ้านมาปีนึงแล้ว ไม่รู้สึกอะไร แต่ถึงจะรู้เค้าคงไม่กล้วที่จะแสดงออกมา เพราะไม่รู้จะแสดงออกมาเพื่อนอะไร เค้าเองก็ไม่คิดจะทำอะไรจริงจริงหรือ หรือจะคิดตลอด แต่ว่าไม่มีแรงจะทำ เพราะตอนนรี้แก่แล้ว แต่ถ้าเป็นเราเราเองคงจะเบื่อแย่ แต่ลืมไป เค้ายังมีหลานรัก เป็นเพื่อน ที่จะคอยเลี้ยงดู ในวันนี้เราเลี้ยงดูเค้า แล้ว วันหน้า เค้าจะกลับย้อนมาเลี้ยงดูเราหรือเปล่า เราเองก็ห้ามาที่จะคิดอย่างนั้น เราเองก็แย่ ที่คอยว่าแต่คนอื่น แล้วตัวเราเองหละ ทำอะไร ถึงจะมีเงินเยอะ (หรือเปล่า) ก็ยังไม่สามารถก้าวออก มาทำอะไรได้ ตอนนี้คงถึงเวลาแล้ว แต่เราเองก็ยังไม่ค่อยมั่นใจนัก การที่ขายของได้เดือนละไม่กี่บาท แล้วจะเอาตังที่ไหนกินข้าว เที่ยวเล่น เราเองมีตัวอย่างหลากหลาย บราท็อป

เซ็งจุง

อย่างเซ็ง อุตส่าห์ เขียนเรื่องแฟชั่นไป ที่โรงงานตั้งเยอะ ก็อบเสร็จแล้ว ยังลืมเอากลับมาอีกเซ็ง เฮ่อ แต่ว่า ไงเราก็เก็บไว้ใช้วันต่อไปได้
วันนี้กลับมากจดโดเมนเว็บขายของเรียบร้อย ชี้โเมน  เสร็จ เฮ่อ มีอะไรอีกหลายอย่าง ที่ยังไม่ได้ทำ
แต่วันนี้ได้ทำงานที่ชอบ คือการเขียนโปรแกรมรับค่าจาก port rs232 ดึงค่าออกมา แล้วก็ เอาไปใช้ ตอนนี้รับค่าได้แล้ว แต่ว่า ยังรับสามบรรทัดไม่ได้ เดี๋ยววันจันทร์ไปทำต่อ
สู้ๆ

สู้ๆ

ตอนนี้อยากให้มือถือใหม่จุง มีฟังก์ชั่นใหม่ใหม่เยอะเลย ที่ชอบสุดคือ โน๊ต มีปากกา เยนบนจอ แล้วก็ เซฟปุ๊บ ได้รูปนั้นเลย อยากเอามใช้แบบว่า โหลดรูปเสือ้ผ้าขึ้นมา แล้วก็ วง วง ตรงนี้ตรงนั้น แล้วก็ เซฟ ส่งให้คนอื่นได้เลย หุหุ แต่มันแพงจัง หมื่นห้า อดทนไว้ เอาให้เสียก่อนเลย ร้องเอสสุดแสนจะดี  จาดแต่อันนี้แหละ ไม่งั๊นนะ จบเลย ไม่ต้องซื้อใหม่เลย  แต่ไงก็คิดไว้ ว่าจะเอายังไง เราเองจะไม่มีเงินเดือนแล้วนะ หลังชนฝาสุดสุด ต้องพยายามมากมาก ให้ได้อย่างที่ต้องการ เราจะต้องวางแผนแล้ว ว่าจะทำยังไง อย่างไรบ้างในชีวิต ตอนนี้คิดแค่ว่าจะขายของยังไงให้ได้วันละห้าร้อยบาท ตอนนี้ได้แค่วันละไม่กี่บาทก็ดีใจแล้ว หุหุ ลองคิดคำนวนละ ขาดทุนนิดหน่อย อิอิ ขายๆ สู้ๆ ไฟท์ติ้ง

ไม่สบาย

วันนี้แอบโดดงานตอนเช้า ปวดหัวไม่สบาย ปวดท้อง ไม่อยากไปทำงานเบื่อเหลือเกิน โดดงานครึ่งวันก็โอ สบายดี แต่ก็ยังไม่หาอยู่ดี เพราะฉะนั้น วันนี้ เราจะไม่มาอับเดทเรื่องราวของเสื้อ เก็บไว้พรุ่งนี้ดีกว่า :)
บายจ้า ไปนอนพักดีกว่า

ย้อนยุค

วันนี้มาพูดเรื่องแฟชั่้นในอดีตดีกว่า จัดจ้านเหลือเกิน สีสันแสบทรวง แต่ก็ไม่รู้ว่าเป็นเฉพาะท้องถิ่งหรือเปล่า เพราะว่า บางทีสิ่งเหล่านั้นก็หาซื้อได้อย่างยากลไบากเหมือนกัน ในอดี ช่างตัดเสื้อมีมากมาย เก่งเก่งทั้งนั้น คนต้องการเสือ้เฉพาะแบบ เฉพาะรูปร่่างของตัวเอง คนผลิตเสือ้ก็ยังไม่เยอะมากพอ บางคนถึงขนาดตัดชุดชั้นในเองเลยทีเดียว แต่ปัจจุบันนี้มีผู้ผลิตมากมาย ผลิตเสื้อผ้ามามากมายหลากหลายแบบ มีให้เลือกทุกชนิด มีตั้งแต่ ชุดชั้นใน ถึงขนาดแบบ ไม่ให้เห็นว่าใส่ฃั้นในเลยทีเดียว มีทั้งแบบ เต็มตัว รัดไปหมด ทำให้รู้สึกว่า ตัวเองผอม ให้เหมาะสมกับเสื้อผ้าทีี่ใส่ข้างนอก เสื้อผ้าในอดีดจะปกปิดมิดชิด ดังนั้นจึงไม่ค่อยมีแฟชั่นของชุดชั้นในเท่าไหร่ แต่ปัจจุบันนี้มีเยอะมากเหลือเกิน

แฟชั่น

มาพูดกันเรื่องการแต่งตัวของนักแสดงดีกว่า เดี๋ยวนี้ สมัยนี้ การแต่งตัวนั้น มันขึ้นกับแต่ละสไตล์ของบุคคลจริงจริงการที่ดาราแต่งตัวในแบบของตัวเองก็มีมากมาย ไม่ต้องแคร์ใครมาก การที่เราเองดู โทรทัศน์ แมกกาซีน ต่างประเทศ หรือ แม้กระทั่งของคนไทยเอง ก็มีรูปแบบการแต่งตัวมากมายจริงจริง ปัจจุบันนี้ เดินออกไปนอกบ้าน ก็จะมองเห็นคนมาจากหลายยุคสมัย เมื่อก่อนเอง การแต่งตัวประหลาดนั้น คนจะไม่กล้าเลย แต่ตอนนี้มีเสื้อให้เลือกมากมายหลายรูปแบบ เสื้อผ้าแฟฃั่นมากมาย รวบไปถึงชุดชั้นในอีกต่างหาก มีมากมายหลากหลายให้เลือกจริงๆ แม้กระทั่งจะแต่งตัวเลียนแบบการ์ตูนทั้งหลายก็มี

ตอนนี้การแต่งกาย ไม่ได้เป็นเรื่องยากอีกต่อไป ทุกคนสามารถแต่งอย่างที่ตัวเองต้องการ อยากจะออกจากบ้านแบบไหนก็ได้ แต่บางคนก็ไม่ค่อยคำนึงถึงการแต่งตัวของตัวเองเท่าไหร่นัก ดังนั้น เสือ้ผ้ามากมายหลายแบบ จึงมีมาให้เลือก ไม่ซ้ำ ใส่แป๊บเดียวก็โยนทิ้ง ไม่มีแบบที่ต้องการก็หาซื้อใหม่ ทุกอย่างมีให้เลือก ทั้งแบบออฟไลน์ ไปเดินซื้อ และแบบออนไลน์ ซื้อในอินเตอร์เน็ต ไม่ต้องเดินให้เมื่อย มีทุกรูปแบบ ตั้งแต่ ฃุดชั้นใน ยัน ถุงน่อง แถมมีแบบอ๊อปชั่นแปลกๆ กางเกงในเก็บพุง ถุงน่องลดขา เสื้อสายเดียวแบบมีบราในตัว หรือที่เราเรียกว่า บราท็อป หรือจะเป็น เสื้อ ชุดเดรส จะใส่ไปทำงาน ใส่ไปเที่ยว ไม่มีใครมาคิดถึงว่า ชุดนี้ ไม่เหมาะ ไม่เรียบร้อย เพราะ แฟชั่นในที่ทำงานก็มีเยอะ มากมายอีกเช่นกัน

ตอนนี้ก็น่าจะต้องมาคำนึงถึงความเหมาะสมของการแต่งตัวกันบ้าง คนหัวเก่า หัวโบราญ พ่อแม่ ก็ยังคงมีความคิดแบบเก่าเก่าในการแต่งตัว ผู้ชาย อยากแต่งหญิง ผู้หญิงอยากแต่งชาย อยากแต่งตัวโป๊ หรือแม้กระทั่ง แต่งชุดนักเรียน ชุดนักศึกษา ก็เป็นแฟชั่นเหมือนกัน ชุดนักเรียนอาจจะยากหน่อย แต่ฃุดนักศึกษามีเยอะเลย มากมาย เสื้อตัวเล็ก เสื้อตัวใหญ่ กระโปรงสั้น กระโปรงยาว กระโปรงแคบ กระโปรงบาน หรือแม้กระทั้งชุดของผู้ชายก็มีให้เลือกมากมายเช่นกัน เสือ้อาจไม่มากนัก แต่กางเกงมีแบบมากมาย ขาบาน ขากระดิ่ง ตอนนี้อาจจะเชย ต้องเป็นขาเดฟ ขากระบอก มีขาห้าส่วน หกส่วน อูย เยอะไปหมด เลือกกันไม่ถุกทีเดียว การเลือกซื้อเลือกหา ก็มีเยอะมากมาย และการที่จะเลือกซื้อเลือกหาได้ ก็จะต้องมีคนจัดหามาให้เราซื้อ เราเองก็เป็นส่วนหนึ่งในนั้น และตอนนี้เราได้สร้างเว็บเพจ มาแล้ว ชื่อเว็บน่ารักเชียว แต่ขออุบไว้ก่อน เอาไว้เรียบร้อยก่อน จะบอกทุกคนเลย คราวนี้ มุกคนก็จะมาหาซื้อเสือ้ผ้า ที่เว็บของเราได้ แต่ตอนนี้เราก็ต้องมองหาอย่างอื่นด้วย สู้สู้จ้า